De Standaard: “Mijn hobby is debatteren. Kritisch denken, daar is geen tijd voor op school.”

Onze twaalfplussers zijn een jaar lang niet meer naar Debateville mogen komen. Eind juni organiseerden we daarom een gesmaakte terugkomdag. Journalist Klaas Maenhout van De Standaard kwam langs om dit fijne weerzien vast te leggen en schreef er deze mooie reportage over. 

Lees het volledige artikel hier.

Is Brussel een gevaarlijke stad? ‘Ja, want ik word soms lastiggevallen in het park’, ‘Nee, omdat er veel verschillende nationaliteiten samenleven, is er weinig racisme’, ‘Ja, want er zijn veel pickpockets’. De argumenten slingeren heen en weer tijdens een debatatelier in het Brusselse Muntpunt. Twaalf jongeren leren op woensdagnamiddag via Debateville, een vereniging die jongeren een stem wil geven, debatteren. Of beter: ze ontwikkelen spelenderwijs de skills die daarvoor nodig zijn.

De stress bij spreekbeurten? Die is weg’, lacht Mohamed Amine Azarkan (14) uit Laken. Het is z’n tweede jaar bij Debateville, en dat is duidelijk. Voor hij spreekt scheidt hij pro’s en contra’s. Hij bouwt z’n betoog netjes op met ‘ten eerste’, ‘ten tweede’ en spreekt helder. Hij gesticuleert met z’n handen. ‘De debatsessies hebben zo z’n voordelen’, zegt hij in de pauze. ‘Op school kan ik me bijvoorbeeld beter uitdrukken.’

Mondig maakt machtig, is de baseline van Debateville. ‘We willen onderwijsongelijkheid tegengaan door jongeren veerkrachtig te maken’, zegt oprichtster Sophie Buysse. Onderwijsongelijkheid is in Brussel incontournable. Eén op de vier jongeren behaalt niet de minimale vaardigheden die nodig zijn om volwaardig deel te nemen aan onze samenleving. Eén op de vijf verlaat het onderwijs zonder diploma. 

‘De jongeren spreken Nederlands, leren kritiek krijgen, komen met andere opinies in aanraking en ze ontwikkelen sociale vaardigheden’, zegt mentor Wassim Essebane, die als vrijwilliger de sessie begeleidt. Hij is student Handelsingenieur en raakte de voorbije jaren gefascineerd door debatteren. Bij Debateville wil hij deze passie delen en een rolmodel zijn voor andere Brusselse jongeren. ‘We willen niet per se de volgende Obama of Amanda Gorman afleveren. Als ze feiten van meningen kunnen onderscheiden en hun vooringenomenheid afwerpen, is onze missie al geslaagd. We willen ze weerbaar maken voor het leven.’