“Mijn droom? Dat elk kind naar Debateville kan komen.”

Meryem Demir (24) studeert rechten aan de Vrije Universiteit Brussel, maar is geboren en getogen in het Limburgse Heusden-Zolder. Ondertussen staat ze al een jaar elke week paraat als mentor voor een groep ketjes. Ze begeleidt vrijwillig naschoolse ateliers om jongeren te leren debatteren. “Ik kan niet wachten tot Debateville naar Limburg komt, zodat mijn neefjes ook kunnen deelnemen! Elk kind zou dit moeten meekrijgen.”

Hoe ben je bij Debateville terecht gekomen?

Vorig jaar had ik wat meer vrije tijd dan gewoonlijk. Ik was eerst van plan een nieuwe studentenjob te zoeken, maar stootte in de vacaturedatabank van de VUB op de oproep naar mentoren. Ik was meteen geprikkeld, omdat ik nog nooit met jongeren had gewerkt en al lang als doel had dat eens uit te proberen. Dat ligt echt in mijn aard: ik ga graag nieuwe uitdagingen aan. Hoe angstaanjagender, hoe beter (lacht). Ik was best nerveus om te solliciteren, maar de gesprekken waren zo geruststellend en motiverend dat het meteen duidelijk was wat voor warme en ondersteunde organisatie Debateville is. Ik heb toen spontaan aan mijn kotgenote Rukiye gevraagd om zich ook kandidaat te stellen en zij is nu ook mentor. Mijn ervaringen later bevestigden mijn voorgevoel. Ik kan steeds terugvallen op het team. Ik vind er steeds een luisterend oor: voor mijn problemen, maar ook als ik eens feedback heb, wordt die ter harte genomen.

Wat sprak jou aan in de rol van mentor?

Ik voelde meteen dat dit de opportuniteit was om opnieuw met mijn “inner child” te connecteren. Als kind zou ik zelf veel hebben gehad aan Debateville. Ik was een bezig bijtje en had tal van hobby’s. Omdat ik toen weinig zelfvertrouwen had, schreef ik me in voor woord en toneel. Die artistieke kant is erg fijn, maar eigenlijk was ik vooral op zoek naar een plek om te discussiëren over de actualiteit en mijn interesse in politiek te voeden. Vanaf 10 jaar zie je dat jongeren zich meer en meer bewust worden van de wereld rondom hen. Toch worden ze zelden serieus genomen en kunnen ze hun mening daarom ook niet kwijt. Ik was op die leeftijd erg bezig met feminisme en vrouwenongelijkheid. De jongeren in mijn groep vandaag willen dan weer veel praten over de klimaatproblematiek. Ik hoop hen een veilige plek te kunnen bieden waarin ze zich kunnen verdiepen in de wereld.

Je had nog nooit met jongeren gewerkt op dat moment. Hoe was het om plots voor een hele groep te staan?

Ze hebben meteen mijn hart gestolen. Ik was zo onder de indruk van hoe intelligent ze zijn. Het helpt dat ik me altijd heb opgesteld als hun vriendin, in plaats van hun juf. Ik voel me meer begeleider dan leider. Als je jongeren de ruimte geeft om zichzelf te zijn en zich te ontwikkelen, beginnen ze echt te stralen. Leerkrachten hebben een echte power tool in handen. Ik heb zelf ervaren hoe een goede leerkracht het verschil kan maken en wil dat graag doorgeven.

Hoe maakt Debateville het verschil voor de jongeren?

Onze maatschappij is helaas niet gemaakt voor introverten. Het is daarom essentieel dat jongeren leren presenteren, spreken voor een grote groep, durven opkomen voor hun mening… Ik merk dat de jongeren door hier veel op te oefenen sterk in groeien. Niet enkel in de schoolcontext, maar ook in hun persoonlijke leven. Laatst hoorde ik jongeren tijdens de pauze respectvol discussiëren, waarbij ze spontaan de technieken toepasten die we hadden aangeleerd bij Debateville. Ondanks hun meningsverschil luisterden ze naar elkaar en probeerden elkaar te overtuigen met inhoudelijke argumenten. Dat was voor mij echt een momentje van trots, weten dat ik die impact heb.

Wat waren jouw favoriete momenten bij Debateville?

Ik vind het mooi om te zien hoe jongeren elkaar helpen en leren omgaan met verschillende persoonlijkheden. In mijn groepje zat er een meisje dat erg verlegen was. In en kleiner groepje durfde ze soms wel te spreken, maar bij groepsgesprekken klapte ze dicht. De andere jongeren gaven haar de tijd om bij te leren op haar eigen tempo, en verwerkten bijvoorbeeld haar input in de presentaties voor heel de groep zonder haar te forceren het woord te nemen. Door die veiligheid te bieden, durfde ze aan het einde van het jaar al veel meer dan aan het begin.

Voel je je een rolmodel voor de jongeren?

Ja. Ik heb zelf een migratieachtergrond en begin nu pas te merken hoeveel effect het heeft om je te kunnen herkennen in een leerkracht of begeleider. Hoewel ik jarenlang actief was in van alles en nog wat, was het pas tijdens het tweede jaar aan de universiteit dat ik een niet-witte docent voor de klas had. Ook op de jongeren bij Debateville heeft dat een groot effect. Als er een meisje in de groep zit met dezelfde naam als ik, zie ik hen lachen, giechelen en blozen. Ze zijn verbaasd dat we van hetzelfde land als hen afkomstig zijn, of vinden het fijn dat we tijdens Ramadan net als hen vasten. Als jongeren enkel witte mensen in leiderschapsfuncties zien, gaan ze onbewust die bias overnemen. Door met verschillende culturen in contact te komen, groeit de acceptatie en sociale cohesie. Je leert de jongeren gigantisch veel bij.

Je leert de jongeren gigantisch veel bij. Steek je er zelf ook van op?

Ik heb een heel nieuwe kant van mezelf ontdekt bij Debateville. Het is de eerste keer dat ik echt een verantwoordelijke rol heb, waardoor ik veel skills heb bijgeleerd. Time management, een groep begeleiden, de aandacht erbij houden, structuur bieden, heldere communicatie… De lijst is lang. Ik voel me ook dapperder om nu nog extra uitdagingen aan te gaan. Dat is ook de reden dat ik het mentorschap aan al mijn vrienden aanraad. Je investeert misschien wel twee uur per week in het traject, maar krijgt er zoveel meer voor terug. Het is ook erg fijn om in een community te zitten van mensen die zich eveneens aangesproken voelen door de missie. Ook al ken ik nog niet alle andere mentoren, kom ik met plezier naar de drinks en events. Ik weet dat ik goed met hen overeen zal komen, aangezien zij zich allemaal inzetten voor hetzelfde doel.

Wat is jouw droom voor Debateville?

Ik kan niet wachten tot wanneer Debateville naar Limburg komt, zodat mijn eigen neefjes ook kunnen gaan! Elk kind zou dit moeten meekrijgen. Ze leren er skills bij die hen sowieso vooruit zullen helpen in het leven. Ik zou er zelf veel aan gehad hebben als kind en denk dat er nog zoveel meer kinderen deze uitdaging zoeken.